Tokyo Towers & Juno

เมื่อวานออกไปทำธุระนอกบ้าน ไปส่งเฟรนด์ชิปให้เพื่อนที่ทำค้างไว้ทางไปรษณีย์ แล้วก็ส่งของให้ก.พ.

เห็นว่าไหน ๆ นาน ๆ ทีจะออกจากบ้านทีเลยนัดเฟรช เฟรชจริง ๆ มีงานที่คณะอยู่แล้วแหละตอนเย็น ตอนบ่ายยังว่างเลยนัดมาเจอกัน

ไม่มีอะไรมาก เรื่อยเปื่อยตามเคย ตอนแรกเดินกันที่มาบุญครองแล้วก็มาเดินแถวสยามดิสคัฟเวอรี่เรื่อยไปจนถึงสยามพารากอน ส่วนใหญ่คุย ๆ กันมากกว่า

เพื่อนเราคนนี้ก็แปลก ตัวเองผอมจะตาย ตัวเล็กแห้งนิดเดียวชอบบ่นว่าตัวเองอ้วนเหมือนกระปุกตังฉ่าย .. ไม่รู้กระจกที่บ้านมีปัญหารึยังไง คือเขาตัวเล็กมาก ๆ เลยอ้ะ ถึงจะพูดตลอดว่า "เราอ้วน ๆๆๆๆ" เป็นล้านครั้งแต่เราก็ still not convinced อยู่ดี

เราต่างหากที่ควรผอมได้แล้ว สุขภาพไม่อำนวยอย่างแรง เจอหมอคราวหน้าคงโดนด่า "หนูทำไมอ้วนขึ้นล่ะ?"

 

เราไปกินข้าวตอนบ่ายกันที่ร้านยามาเนะ ตรงสยามสแควร์ เราซึ่งกำลังอยู่ในระหว่าง so-called on diet ก็สั่งพวกเห็ดย่างผักย่างเนย ส่วนเจ้าเฟรชสั่งเอา ๆ มีเบคอนผัดกิมจิ (อร่อยดี) ทาโกะยากิ แล้วก็ไข่หวานปลาไหล (ขนาดบอกว่าตัวเองอ้วน) ปรากฏสุดท้ายเฟรชมันก็กินไม่หมด เบคอนผัดกิมจิเหลือเยอะกระจาย เห็นแล้วหมั่นไส้อยากด่าเพราะมันทำให้เรา (ซึ่งเป็นคนขี้เสียดาย-เป็นคนจ่าย) ต้องกินของเหลือ .. ถึงไอ้จานนี้จะอร่อยแต่มันอ้วนอ่ะ ครึ่งหลังจานเลยเขี่ยเบคอนทิ้งกินแต่กิมจิผักกาด

 

กินข้าวเสร็จตั้งใจไปดูหนังกัน เฟรชอยากดูอยู่ 2 เรื่องคือ 21 กับ Tokyo Towers แต่เห็นโรงลิโด้ใกล้ ๆ ดีเลยเลือก Tokyo Towers

 

 

 

หนังเรื่องนี้เราว่าไม่สนุกนะ ทำออกมาได้ไม่ค่อยดี ตัดต่อไม่ดี เนื้อหาไม่มีอะไร ไม่ค่อย Logic ไม่มีความรู้สึกว่า "เฮ้ยเจ๋งอ่ะ" "คิดได้ไง" หรือแม้กระทั่ง "ซึ้งจัง"

ก็แปลกใจว่าทำไมได้รางวัลเยอะจัง หรือว่าตาไม่ถึงเองก็ไม่รู้

เรื่องราวไม่มีอะไรมากเลย ทำนองว่าลูกชายสำนึกผิดว่าเคยทำตัวกับแม่ไม่ดี เผาผลาญเงินแม่ที่หามาได้อย่างลำบากเล่นตอนเด็ก ๆ พอแม่แก่หน่อยเพิ่งรู้ว่าตัวเองที่ผ่านมาเหลวแหลกยังไงก็เลยหันมาดูแล 7 ปีสุดท้ายของชีวิตแม่ แก่นของเรื่องก็คงอยู่ที่คนเป็นแม่ทำทุกอย่างเพื่อลูกได้ เสียเงินทั้งหมดในชีวิตเพื่อให้ลูกมีการศึกษา ส่วนลูกนั้นจะตอบแทนบุญคุญแม่ได้หรือไม่ก็อยู่ที่สำนึก ..

ส่วนความเกี่ยวข้องกับหอคอยเมืองโตเกียวก็คือก่อนตายลูกชายเคยบอกแม่ว่าจะพาแม่ไปขึ้นโตเกียวทาวเวอร์แต่ก็ไม่ได้ทำ จนแม่ป่วยอาการทรุดหนักมาอยูโรงพยาบาลห้องที่มองไปเห็นโตเกียวทาวเวอร์พอดี พอแม่ตายพระเอกก็เอาป้ายหลุมศพแม่ไปขึ้นหอคอย ก็เท่านั้น

ไม่รู้สึกประทับใจเลย

ยอมรับอย่างนึงว่านักแสดงดี casting ดี รับส่งบทดี

ดูหนังเสร็จเดินออกมาแทบลืมว่าไปดูอะไรมา

 

ดูเสร็จกลับบ้านมาเปิดหนังที่พี่โหลดไว้นานแล้ว เรื่อง Juno เข้าโรงที่เมืองไทยพอดี

สนุกดี! หนังมัน witty ดีอ้ะ ชอบ ๆ

เราว่าเรื่องนี้ซึ้งกว่าเรื่อง Tokyo Towers เยอะเลย ซึ้งกับความรู้สึกของคนเป็นแม่

Juno สาววัย 16 ท้องอย่างไม่ตั้งใจกับเพื่อนสนิทคนนึง เด็กอายุ 16 จะไปพร้อมมีครอบครัวได้อย่างไร

แต่ด้วยความดีของตัว Juno เอง แล้วก็เพื่อนคาทอลิกที่มายืนถือป้ายต่อต้านการทำแท้งหน้าคลินิกทำแท้งด้วยคำพูดที่ว่า "เบบี๋ในท้องเธอก็มีเล็บงอกออกมานะ" ทำให้ Juno ไม่กล้าทำแท้ง

ปรึกษาเพื่อนสนิท เพื่อนสนิทก็ดีเหมือนกันนะ นึกได้ว่ามีคนที่ไม่มีลูกด้วยร่างกายไม่พร้อม อยากมีลูกกันมีเยอะแยะ เลยเอาหนังสือพิมพ์หมวดขอรับบุตรบุญธรรมมาให้ Juno อ่าน

Juno เลือกที่ยอมท้องโย้ไปโรงเรียน 9 เดือน อ้วกแตก อารมณ์บูดตลอดเวลา เพื่อคลอดลูกออกมาแล้วยกให้คนอื่นเลี้ยง

ตอนที่รู้ว่า Vanessa กับ Mark ที่ขอรับเลี้ยงลูกของ Juno จะเลิกกัน .. อารมณ์ของ Juno ไม่รู้ว่าจะเรียกว่าเป็นสัญชาตญาณของความเป็นแม่หรือเปล่า ที่กลัวว่าลูกตัวเองจะไม่มีครอบครัวที่อบอุ่นให้อยู่ Juno เสียใจน้ำตาไหลวิ่งหนีกลับบ้าน

ตรงนี้ซึ้งมาก ๆ

จิตใจของคนที่เป็นแม่ยังเห็นได้จาก Brenda แม่เลี้ยงของ Juno มีทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ดูแล Juno ดีกว่าแม่แท้ ๆ ที่ไม่ค่อยได้เห็นหน้า นาน ๆ ทีมีส่งกระบอกเพชรมาให้ Juno เลี้ยงบ้าง (คิดในแง่ดีก็เป็นการแสดงออกถึงความรักของแม่อีกอย่างหนึ่ง) 

ตอนที่ Juno ไปตรวจ ultrasound ดูเด็กในท้องแล้วโดนเจ้าหน้าที่พยาบาลเสียดสีว่าพวกวัยรุ่นท้องแล้วไม่รับผิดชอบ Brenda ก็ออกมาปกป้อง ไหนจะตอนที่ Juno เจ็บท้องคลอดอีก ก็มี Brenda คอยดูแลอยู่ใกล้ ๆ .. แม่เลี้ยงก็คงไม่ได้แย่ไปเสียทุกคน

ส่วน Vanessa ที่ขอรับเลี้ยงลูก Juno กระตือรือร้นที่จะเลี้ยงลูกของ Juno มากจนสามีขอเลิก แม้จะเป็น adoptive single parent แต่ก็ทำหน้าที่ได้ดี

สุดท้าย Juno กับลูกตัวเองขาดกัน ไม่ขอเห็นหน้าเพราะกลัวจะผูกพัน ถึงจะท้องตอนอายุ 16 แต่ช่วงท้อง 9 เดือนก็ทำให้ Juno โตขึ้น พร้อมที่จะสร้างรักครั้งใหม่กับพ่อของลูกคนเก่า

สนุกดี ดูแล้วไม่เลี่ยน ขำ ได้สาระ

 

Read Full Post »